جلسه یازدهم: مقدسین – شاهدان زندهٔ ایمان
ایمان مسیحی نه‌تنها ما را به خدا پیوند می‌دهد، بلکه ما را وارد خانواده‌ای روحانی می‌سازد که در طول تاریخ گسترش یافته است؛ خانواده‌ای که اعضای آن نه‌فقط زنده‌ها، بلکه مقدسین نیز هستند؛ زن‌ها و مردهایی از همهٔ نسل‌ها که زندگی‌شان تجلی نور مسیح بود.
مقدسین همان انسان‌های معمولی هستند که با ایمان و محبت به خدا، زندگی‌شان را وقف او کردند. بعضی‌ها مانند مریم، مادر عیسی، با فروتنی و اطاعت؛ برخی مانند پطرس، با فراز و نشیب؛ و بعضی مانند فرانسیس، با فقر و خدمت. ولی همه‌شان یک نقطهٔ مشترک داشتند: اجازه دادند فیض خدا آن‌ها را دگرگون کند.
ما مقدسین را نمی‌پرستیم، بلکه از زندگی‌شان الهام می‌گیریم. آن‌ها همچون چراغ‌هایی هستند در مسیر ایمان. آن‌ها به ما نشان می‌دهند که تقدس فقط برای افراد خاص نیست، بلکه برای همهٔ ماست. ما نیز دعوت به قدیس بودن داریم؛ نه بی‌عیب، بلکه تسلیم به خدا.
کتاب مقدس می‌فرماید:
«چنان‌که در کتاب آمده است: مقدس باشید، زیرا من مقدس هستم.»
(اول پطرس ۱:۱۶)
در سنت کلیسای کاتولیک، ما باور داریم که مقدسین می‌توانند برای ما شفاعت کنند. همان‌طور که از دوستان‌مان می‌خواهیم برایمان دعا کنند، از مقدسین نیز می‌خواهیم تا برای ما نزد خداوند دعا کنند. این رابطه، نشانهٔ یگانگی کلیساست؛ چه در آسمان، چه بر زمین.
زندگی مقدسین اثبات می‌کند که ایمان مسیحی فقط نظری نیست، بلکه می‌توان آن را در واقعیت زندگی زیست: در سختی‌ها، در انتخاب‌ها، در خدمت، در درد و حتی در مرگ.
سؤالاتی برای تأمل یا بحث:
آیا نام یا داستان مقدسی هست که برای شما الهام‌بخش باشد؟
چه ویژگی‌هایی در مقدسین توجه شما را جلب می‌کند؟
آیا تا به حال از مقدسی خواسته‌اید برایتان دعا کند؟
چگونه می‌توانید در زندگی روزمره گام‌هایی به‌سوی قداست بردارید؟
دعای پایانی:
ای خدای قدوس، تو در طول قرون در قلب مقدسین تابیدی. از تو می‌خواهم که من نیز راهی برای نور تو باشم. بگذار زندگی‌ام از ایمان و فروتنی پر شود. به من دل پاک، زبان راست، و دستانی خدمت‌گزار عطا کن. ای همهٔ مقدسین خدا، برای ما دعا کنید تا در مسیر ایمان استوار بمانیم.
آمین