جلسه ششم: کلیسا – خانوادهٔ ایمان و بدن زندهٔ مسیح
وقتی درباره کلیسا می‌شنویم، شاید اولین چیزی که به ذهن‌مان برسد یک ساختمان باشد، اما کلیسا پیش از آنکه یک مکان باشد، یک خانواده است؛ جامعه‌ای از مؤمنان که در ایمان، محبت و خدمت به یکدیگر گرد آمده‌اند. کلیسا مکانی است که در آن رشد می‌کنیم، حمایت می‌شویم، می‌آموزیم و با دیگران در مسیر ایمان همراه می‌شویم.
کلیسا را «بدن مسیح» می‌نامند، چون هر عضوی در آن نقش دارد و همه در اتحاد با یکدیگر به سر می‌برند. برخی ممکن است واعظ، برخی خدمت‌گزار، برخی دعاگو یا آموزگار باشند، اما همه در خدمت یک هدف هستند: شناخت بیشتر خدا و محبت به هم‌نوع.
پولس رسول می‌نویسد:
«شما بدن مسیح هستید، و هر یک از شما عضوی از آن.»
(اول قرنتیان ۱۲:۲۷)
کلیسا هم‌چنین مکانی است برای پرستش جمعی، شرکت در آیین‌های مقدس مانند عشای ربانی، و شنیدن کلام خدا. ما در کلیسا تنها نیستیم؛ بلکه در کنار خواهران و برادران روحانی‌مان، به‌سوی خداوند گام برمی‌داریم.
کلیسا حتی فراتر از دیوارها و مراسم است؛ کلیسا ما را دعوت می‌کند تا ایمان خود را در زندگی روزانه به کار بگیریم: در محبت به همسایه، در عدالت‌خواهی، در صداقت، در مراقبت از نیازمندان.
در سنت کاتولیک، کلیسا از نسل رسولان تا امروز، با هدایت روح‌القدس استمرار یافته است. این استمرار، نشان‌دهندهٔ وفاداری خدا و حضور زندهٔ او در تاریخ است.
سؤالاتی برای تأمل یا بحث:
تا پیش از این، کلیسا برای شما چه معنایی داشته؟
آیا تجربه‌ای از بودن در یک جامعهٔ ایمانی دارید؟
چه چیزهایی در مورد عضویت در کلیسا برایتان الهام‌بخش یا چالش‌برانگیز است؟
دوست دارید در کلیسا چه نقشی داشته باشید؟
دعای پایانی:
ای خدای پدر، تو ما را نه برای تنهایی، بلکه برای مشارکت در خانواده‌ای روحانی آفریدی. شکر می‌کنم برای کلیسا، برای بدن مسیح که در آن رشد می‌کنم. کمکم کن تا هم عضوی وفادار و هم خدمت‌گذاری محبت‌آمیز باشم. در جمع مؤمنان، صدایت را بشنوم و حضورت را عمیق‌تر درک کنم.
آمین