جلسه هشتم: گناه، فیض و نجات – رحمت خدا فراتر از شکست‌های ما
برای شناخت عمیق ایمان مسیحی، باید با حقیقت گناه روبه‌رو شویم، نه از سر ترس، بلکه برای درک عمق رحمت خدا. گناه، جدایی از خدا و روی‌گردانی از محبت اوست. لحظاتی که ما به‌جای اعتماد به خدا، راه خود را می‌رویم. اما خبر خوش مسیحیت این است: خدا ما را حتی در سقوط، ترک نمی‌کند.
گناه ریشه در آزادی دارد. ما آزاد آفریده شدیم تا محبت کنیم، اما این آزادی می‌تواند به سوء‌استفاده تبدیل شود. در کتاب مقدس، آدم و حوا نماد این آزادی و انتخاب نادرست هستند. ولی داستان از آن‌جا آغاز نمی‌شود و در آن‌جا نیز پایان نمی‌یابد. خدا همان‌دم وعدهٔ نجات داد و مسیر بازگشت را گشود.
عیسی مسیح نه برای محکوم کردن، بلکه برای نجات آمد. او در صلیب، تمام سنگینی گناه ما را بر دوش گرفت. فیض، همان لطفی است که ما شایستگی‌اش را نداریم، اما خدا freely به ما عطا می‌کند. نجات، نتیجهٔ پذیرش این فیض و پاسخ ما به محبت اوست.
پولس رسول می‌نویسد:
«زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصرند. اما به‌فیض او، مجاناً در عیسی مسیح فدیه یافته‌اند.»
(رومیان ۳:۲۳–۲۴)
فیض، ما را پاک می‌کند، التیام می‌بخشد، و به ما قدرت تازه‌ای می‌دهد برای شروعی نو. این قدرت نه از ما، بلکه از خداست. هیچ‌گاه برای بازگشت به سوی او دیر نیست. هر گناه، فرصتی است برای بازگشت و هر بازگشت، جشنی در آسمان.
ما به عنوان مسیحیان، به سوی کمال حرکت می‌کنیم، نه با اتکا به قدرت خود، بلکه در اعتماد به فیض خدا. در این مسیر، اعتراف و توبه همچون چشمه‌ای زلال، روح ما را تازه می‌کند و ما را در آغوش پدر آسمانی بازمی‌گرداند.
سؤالاتی برای تأمل یا بحث:
چگونه مفهوم گناه را در زندگی شخصی‌تان تجربه کرده‌اید؟
تا به حال بخشش خدا را چگونه احساس کرده‌اید؟
آیا فکر می‌کنید گاهی پذیرش بخشش سخت‌تر از گناه کردن است؟ چرا؟
چگونه می‌توانید هر روز در فیض خدا زندگی کنید و با گناه مقابله نمایید؟
دعای پایانی:
خدای مهربان، می‌دانم که بارها از مسیر تو دور شده‌ام. اما تو خدایی هستی که نه با مجازات، بلکه با رحمت بازمی‌گردانی. ای عیسی، تو بار گناهان مرا بر صلیب کشیدی تا من آزاد شوم. قلبم را از شرم پاک کن، و با فیض خود مرا به زندگی تازه‌ای دعوت کن. در هر ضعف، پناه من باش و در هر بازگشت، آغوش گشودهٔ تو را ببینم.
آمین